De winterzonnewende. De kortste dag, de langste nacht. Het jaarwiel lijkt stil te staan, Moeder Aarde houdt haar adem in, de zon lijkt iedere dag op hetzelfde moment op te komen. Maar dan, ineens, wordt het licht dan toch herboren. Iedere dag neemt de zonnekracht iets toe, een nieuwe cyclus is begonnen. Diep in onszelf zal de energie zich ook weer naar buiten gaan richten, we komen langzaam uit onze winterslaap. We zijn diep geworteld, stabiel, rustig en nu kunnen we weer gaan dromen, visioenen hebben, vooruit kijken. Bij de druïden staat dit jaarfeest bekend als alban arthan. Alban betekent licht, arthan betekent beer. De Grote Beer staat in deze tijd van het jaar prominent aan de sterrenhemel.

De eerste lenteviering en tegelijk de laatste winterviering. Heel voorzichtig ontwaakt de natuur. Dit festival staat in het teken van de Godin Brighid, het element lucht, een nieuw begin. We vieren de toenemende kracht van het licht, de aanzwellende levenskracht. We hebben wijsheid verzameld tijdens de wintermaanden, en mogen nu onze plannen en ideeën gaan planten. Intuitie, inspiratie, creativiteit, allemaal kenmerken die Brighid meeneemt naar dit jaarfeest. De eerste lammetjes worden geboren, de eerste verse melk kan weer worden gedronken, we kunnen gaan ploegen om straks onze zaadjes te planten. Een tijd voor voorspellingen, heling, voorbereiding op de veranderingen die eraan komen, een tijd van poëzie en verhalen. Brighid is tenslotte de godin van de kunsten!  

De lente equinox, het begin van de lente. De balans tussen licht en donker, je innerlijke wereld en de buitenwereld, een innerlijk evenwicht. De natuur komt tot leven, de kracht van de zon neem toe: het wordt al warmer! Een feest van vruchtbaarheid, jouw plannen nemen vorm, je durft weer risico’s te nemen, we zijn vaker buiten, we hebben verwachtingen voor de zomer. Zet de ramen open, dans op het ritme van de natuur, laat je wilde energie de vrije loop! Oude patronen mogen doorbroken worden, laat oude energie los en maak nieuwe beloftes aan jezelf.

Het laatste lentefeest, en tegelijk ook het eerste zomerfeest. We vieren de liefde, het vuur, de levensenergie van de natuur. De Poort naar de zomer, gemarkeerd door de Meipaal, met linten gevlochten door de jongens en meisjes uit het dorp. In de avond werden er twee een grote vuren ontstoken, waar mensen hun vee tussen lieten lopen om zo zegening te ontvangen. Mensen sprongen door de vuren voor een goed huwelijk, geluk, bescherming van de veestapel of een gezegende reis die ze wilden maken. Beltane viert het mannelijke en vrouwelijke in onszelf, onze onbegrensde mogelijkheden, het uitkomen van onze wensen, de passie, het overwinnen van het licht op het donker.    

De zomerzonnewende, de langste dag, de zon heeft nu zijn hoogtepunt bereikt. Tegelijk gaan we vanaf nu weer richting de donkere tijd van het jaar. De ultieme balans is bereikt, maar duurt maar kort. Dit is de ideale tijd om jouw eigen evenwicht te onderzoeken. Om de kennis die je hebt opgedaan daadwerkelijk in de praktijk te brengen. Hoe komt het dat je wel droomt en bedenkt, maar niet uitvoert? Wat houdt je tegen om je hoogste potentie te bereiken? Vier wat je bereikt hebt, wie je bent geworden zodat je een volledig mens kunt zijn. Bereid je voor op de grote verandering die eraan komt: we gaan langzaam terug naar de innerlijke wereld.

Het laatste zomerfeest en tegelijk het eerste herfstfeest. Een tijd van vreugde, maar ook van voorbereiding op de winter. De eerste oogst komt van het land. Een tijd van dankbaarheid. We zijn aangekomen op het absolute hoogtepunt van de zomer, een tijd om samen te komen met familie, vrienden, je stam. Lugh, de god van het licht en het graan, zal zichzelf offeren, zodat zijn zaad kan rijpen in de grond, voor de oogst van volgend jaar. We oogsten wat we gezaaid hebben; wat verloren lijkt te gaan op één moment, wordt ergens anders op een ander tijdstip weer herwonnen. Het leven is cyclisch, dood en wedergeboorte horen erbij. Door los te laten, ontvangen we juist. 

De herfst equinox. De nacht en de dag zijn even lang, de dagen worden al kouder. Dit is de tijd van vervulling, van het uitkomen van de beloftes die je jezelf aan het begin van het jaar hebt gemaakt. We zijn op de cirkel op de plek van het westen aangekomen, de plek van de ondergaande zon. We blikken terug op wat we bereikt hebben, wat we ervaren hebben, en we mogen genieten van onze oogst. We hebben de mogelijkheid om weer in het spirituele donker terug te keren, de onderwereld, de binnenwereld. De levenskracht van de natuur neemt af en trekt zich terug in de donkere schoot van Moeder Aarde, waar het zich voorbereidt op de zaadjes die zullen gaan kiemen voor de komende lente. Welke zaadjes wil jij planten voor de toekomst?